Aaaarrghh – Ölüm Kadar Soğuk II

Rüzgar yanında sürüklüyor gecenin sessizliğini

Yavaşça bu karanlık mezarlığa süzülürken

Kendini ölümlü gözlerden saklayıp

Usulca sallıyor ağaçların kurumuş dallarını

Sadece o görüyor mezarları bekleyen lanetli gölgeleri

Ölü bedenleri soğuk toprakta hapis tutarlarken

Yaşlı, çarpık parmaklarını her yana uzatıp

Sarıyor gökyüzüne uzanan kararmış mezar taşlarını

Bozmuyor toprağın üzerine çöken gece sessizliğini

Gizlice mezarların içine süzülürken

Toprağın ötesinde kendini ölü gözlerden saklayıp

Usulca sallıyor ağaçların kurumuş dallarını

Umursamıyor bu çukurlarda titreyen gölgeleri

Karanlığın içinde solmaya yüz tutarlarken

Soğuk, çarpık parmaklarını gökyüzüne uzatıp

Arkasında bırakıyor sonsuz acının mezar taşlarını