Ahmed Arif – Oy Havar (Yangınlar)

Yangınlar, kahpe fakları, korku çığlıkları

Ve irin selleri aç yırtıcılar

Suyu zehir bıçaklar ortasındasın

Bir cana bir başa kalmışsın vay vay

Pasatsız duldasız üryan

Bir cana bir de başa

Seher vakti leylim leylim

Cellat nişangahlar aynasındasın

Oy sevmişem ben seni

Üsküdar’dan bu yana lo kimin yurdu

He canım, çiçek dağı kıtlık kıran

Gül açmaz çağla dökmez

Vurur çakmak taşı kayalarıyla

Küfrünü medetsiz Munzur

Sahmurat suyu kan akar

Ve ben şairim

Namus işçisiyim yani, yürek işçisi

Korkusuz pazarlıksız, kül elenmemiş

Ne salkım bir bakış, resmin çekeyim

Ne kinsiz bir rüzgar, mısra dökeyim

Oy sevmişem ben seni !

Ve sen daha demincek

Yıllarda geçse demincek

Bıçaklanış dal gibi ayrı düştüğüm

Ömrümüm sebebi ustam, sevgilim

Yaram derine gitmiş

Fitil tutmaz bilirim

Ama hesap dağlarladır, umut dağlarla

Düşün uzay çağında bir ayağımız

Ham çarık kil çorapta olsa da biri

Düşün olasılık, atom fiziği

Ve bizi biz eden amansız sevda

Atıp bir kıyıya bir zamanı

Yarının çocukları gülleri için

Herbirinin ayva tüyü için çilleri icin

Koymuş postasını, görmüş restini

He canım, sen getir üstünü

Oy Havar, Muhammed İsa aşkına

Yattığım ranza aşkına

Deeey dagları un eder ferhadin gürzü

Benim de boş yanım hançer yalımı

Ve zulamda kan ter içinde ası

He desem koparacak dizginlerini

Yediveren gül kardeşi bir arzu

Oy sevmişem ben seni