Ahmet Kaya – Bir Acayip Adam

Suphi Suphi bir acayip adam

Suphi Suphi benim canım ciğerim

Kimse bilmez nereli olduğunu

Suphi Suphi bir acayip adam

Suphi Suphi susar akşam oldumu

Bir cebinde daskapital

Bir cebinde daskapital

Bir cebinde kenevir tohumu

Suphi Suphi bir acayip adam

Suphi Suphi benim canım ciğerim

Fırtınadan arta kalmış bir teknede tevekkül içinde

Görkemli sakalı ve iğreti parkasıyla gizlediği macerasıyla

Bir acayip adam yaşardı

Akşamları susardı ben konuşsam kızardı bir eski zamandı

Hazirandı

Çocuktum evden kaçmıştım gelip ona sığınmıştım

Küçücük bir koydu sığdı burayı keşfeden belki oydu

Uzaktan kasabanın ışıkları yanardı içim anneyle dolardı

ağlardım

Suphi şöyle bir gözatardı Gizli bir cigara sarardı ağlardı

Sonra barışırdık ben flüt çalardım cigara sönerdi ağlardık

Nerden geldiğini bilmezdim kimsesizdi belki kimliksizdi

Onun macerası onu ilgilendirirdi kimseye ilişmezdi

Birşeylere küfrederdi hep tedirgin bir balık gibi uyurdu

Bazen kaybolurdu arardım yağmurun altında dururdu

Bir kalın kitabı vardı cebinde dururdu hergün okurdu

Ben bişey anlamazdım kapağını seyreder duymazdım

Sakallı bir resimdi kimdi ne kadar mütebessimdi

Sordum birgün Suphi’ye söylediklerini niye anlamıyorum diye

“Bildiklerini dedi yüzleştir hayatla ve sınamaktan korkma

doğruyla yanlışı o zaman ayırabilirsin ve onu

anlayabilirsin”

Sonra gülerdi günlerim yüzlerce ayrıntıyı merak etmekle

geçerdi

Sonra yine akşam olurdu Suphi susardı ben konuşsam kızardı

Tekneye martılar konardı yüreğim Suphiye yanardı ağlardım

Suphi denize tükürürdü gökyüzünü tarardı ağlardı

Sonra barışırdık ben flüt çalardım ağlardık

Bir sürgün kasabasıydı bir eski zamandı Hazirandı

Çocuktum evden kaçmıştım gelip ona sığınmıştım

Birgün aksilik oldu annem beni buldu Suphi kaçıp kayboldu

Kasaba çalkalandı olay oldu ben sustum kanım dondu

Polisler onu bulduğunda tekti Felaketti herkes meydanda

birikti

Karakoldan içeri girerken sanki mağrur bir tüfekti

Ansızın bana dönüp baktı Anladın mı dedi anladım dedim

anladım

Ve o günden sonra hiçbir zaman hiçbir yerde hiç ağlamadım