Berdan Mardini – İstanbul Akşamları

Yalnızım çok yalnızım

Şu fani dünyada

Ne bir dost nede anlayan

Bir insanım var

Kim düşse kim düşse benim

Düştüğüm derde çoktan

Çoktan yıkılır kalırdı bir köşede

Çoktan kaybolurdu soğuk caddelerde

Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma

Sevdiğim hiç kimse olmadı

Senden sonra

Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma

Bitmedi ne sevgim

Nede içimde fırtına

İstanbul akşamlarında hatıramız var,

İstanbul akşamlarında yıldızlar ağlar

İstanbul şu kalbimi yakmazdı bu kadar

Sen yoksun yoksun artık