Bulutsuzluk Özlemi – Güneşimden Kaç

Günlerden bir gün karakışın sonuna doğru,

Gün güneşliydi, o gün kendimi azad etmistim.

Rüzgar beni bir sahile götürdü.

Bir yer bulup oturmustum,

Bir türkü tutturmustum.

Kafam çok karısık aynı dertten muzdariptim,

Vakit harcamamalıydım, para bulmam lazımdı,

Böyle bir durumda asıl orada

Nasıl olduğuma sasıyordum ben,

Bir yer bulup oturmustum,

Bir türkü tutturmustum.

Günes bana gülümsüyordu,

İçimi ısıtıyordu.

Sen dikildin karsıma.

Günesimden kaç, günesimden kaç,

Günesimden kaç, günesimden kaç.

Balıkçılar geri dönmüslerdi bombos,

Kediler ve yaslılar her zaman onları beklerdi,

Herseyi Hitit aslanı gibi izliyordu Karabas,

Herkes çalısıyordu, yosun kokusu duydum,

Bir yer bulup oturmustum

Bir türkü tutturmustum.

Deniz ısıldıyor, göz kamastırıyordu,

Sesler ve sekiller giderek belirsizlesiyordu.

Bildiklerim bilemediklerimden azdı.

Kainatta bir yerdeydim,

Bir türkü söylemekteydim.

Günes bana gülümsüyordu,

Içimi ısıtıyordu.

Sen dikildin karsıma.

Günesimden kaç, günesimden kaç,

Günesimden kaç, günesimden kaç