Depresif Atak – Vurgun
vurgun vurdum her seferinde
yanık kozalar içinde silik bedenimle
ben bu hayatta tutunmaya çalışan serseri
kuş misali savruldum oradan oraya
kendini bilmez müziğimle tutunacak
dal kalmadı bu karamsarlıklar içinde
koştum koştum uçsuz bucaksız egemenliklere
elimde bir ses birde beste
koştum bu korkulu bakışlar arasında
kendimi buldum yordum acı çekmek
istercesine kendimi bir çırpıda boğdum
kondum sinek misali oradan oraya
uçtum bir kuş misali uzak diyarlara
koştum korkum yokmuşcasına bilinmezliklere koştum
sustum dilim tutulmuşcasına
artık kendi gölgemden korkar oldum
nakarat:
vurgun vurgun herseferinde
gözlerin buğulu bakarsın gök yüzüne
nesli, tükenmiş insanlar gibi kalırsın tek yine kendinle
savaşırsın düşüncelerini yenmeye çalışırsın Birebir ZiHninle
sitem
vurgunlarda savrulan yaşantıda kaybolup giderim
REBELLİ eser karanlık sokaklarda çeker çıkarır
sitemi aydınlığa sitem ederim hayata
dostluk başlar undergound la aramda
rap olur tek ilacım yenerim korkuyu hiphop tarzımla
herseferinde bunalım hayatta ölüm le yaşam arasında kalmışım hissederim
rapime laf uzatanın dilini keserim
anlarım sitem etmek boşuna
kaçarım bozguna ugramışcasına
dostları ararım kayboldukca kaybederim onlarıda
kararır gözlerim ağlarım yanlız başıma
ulamşaya çalışırım huzura
bulamam artık kendimi huzuru bulsamda…
karamsarlıklar tutar yakamdan bırakmaz elimi
dostları aradıkca döner hepsi sırtını
bıkarım hayattan intaharı çözüm bilirim
REBELLİYİ dost bilirim
ve tekrar vurgunla…
[vurgun vurgun herseferinde….]
