Dursun Ali Erzincanli – Dağlarımı Sev
Yaşasaydım aranızda olacaktım
Yaşasaydım sen ağlamıcaktın anne
Kahpe bir kurşun alnımdan vurmasaydı
Sizin gibi bayrak sallıcaktım
Meydanlarda omuz omuza yürüyecektik
Tıpkı serin bir sabah her şey vatan için diyerek
Dağlara yürüdüğümüz kardeşlerim gibi
Sinoplu teğmen Arif gibi
Diyarbakırlı Mehmet gibi
Urfalı İbrahim Trabzonlu Dursun Yozgatlı Rıza gibi
Omuz omuza yürüyecektik
Vatan için vatanım için
O kahpe kurşun alnımdan vurmasaydı
Sana mektup yazacaktım anne
Ağrılı hasanı anlatacaktım sana
Annesi ellerine kına yakıp git oğul demiş
Eğer o çapulcu sürüsünden korkarsan
Sütümü emeğimi haram ederim demiş
Hasan korkmadı anne
Dağlar soğuktu silahlar ellerimize yapışıyordu
Ama hasan üşümedi anne vuruldu düştü yere
Teğmenim toprağa baktı
Urfalı vuruldu bayrağa baktı teğmenim
Adanalı vurulduğunda bir şahin göğe yükseldi
Biz kan kardeşiydik anne
Ama can kardeşi olmak farklıydı
Canımız bayrakta birleşsin diye
Dağlara yürümüşdük o sabah
Canlar bayrakta birleşiyordu
Anne intikamım için mi sokaklardasın
Çaresizliğinden dolayımı böyle iki büklüm ağlamaktasın
Üzülme toprak kokulu annem üzülme
Sen kabrime gel mezarıma gel ki melekler iniyor seni teselli için
Ben seni seyrediyorum doya doya yüzüne bakıyorum
Sende beni özleyince ayyıldızı seyret
Teğmenim söz verdi anne
Kanınız yerde kalmıcak dedi
Biz ölmedik anne
Şehitler ölmez derdin ya sen
Melekler arkadaşımız oldu
Sadece ben değil Diyarbakırlıda burada
Hasanın elleri hala kınalı
Anne teğmenime deki
Koca bir şehit ordusu gökyüzünde nöbet tutuyor
Elleri tetikte gözleri bayrakta
Nefeslerini tutmuş bekliyorlar
Bu topraklar tanır Gökyüzü şehitlerinin yere inişini
Çanakkale tanır Kıbrıs semaları şehit kokar hala
De ki bekliyorlar
Otuz bin canın intikam saatini
Anne ağlama
Dua et ve bekle
Dönicem serin bir sabah ellerinden öpicem
Sende kurşunun girdiği yerden öpiceksin
Alnımdan öpiceksin……..
