Efkan Şeşen – Ey Civan

Sürdüm atı at yaralı ben yaralı yol aldım

Her yanımız bağlansa da duramam ki ey civan

Kurşun değil beni vuran kuruyan yürekler

Pınarına kurban olam bir tas su veren eller

Dağlar alır sesimizi yanı başımız duymaz

Çıkıp gelen bir yiğidin gülen yüzü kıyılmaz

İşte o an sevdadır beni ben yapan

Kadifedir bizde ölüm düşümü solduramam

Gözyaşımda kan sesleri geçerim duvarlardan

Çağa düşen şu karanlık aralansın ey civan

Kurşun değil beni vuran kuruyan yürekler

Pınarına kurban olam bir tas su veren eller