Emre Aydın – Ben Sensiz İstanbul’a Düşmanım

Emre Aydın – Ben Sensiz İstanbul’a Düşmanım

Kelimelerden alacaklı bir sağır gibi.

İçimi döktüm bugün yokluğunla konuştum

Tutsak gibi, enkaz gibi, kendim gibi

İçimden çıktım bugün içimle konuştum

Yüzünü ilk kez gören bir çocuk gibi

Gördüm kendimi gördüm

Kırıldı ayna paramparça paramparça

Ne varsa kadınım yokluğunda kaç damla gözyaşı eder adın

Ne olur gel gel gel gel ben sensiz istanbul’a düşmanım

Kestiğim ümitlerden yelkenler yapıtım ama yokluğunda ne

Gidebildim ne de kaldım

Gerçek miydi tutunmaya çalıştıklarım

Hediye süsü verilmiş ayrılıklarım

Kaybetmenin tiryakisi bir çocuk gibi

Sustum kendime kızdım

Kırıldı ayna paramparça paramparça

Ne varsa kadınım yokluğunda kaç damla gözyaşı eder adın

Ne olur gel gel gel gel ben sensiz İstanbul’a düşmanım