Emre Aydın – Sensiz İstanbul’a Düşmanım

Emre Aydın – Sensiz İstanbul’a Düşmanım

Kelimelerden alacaklı bir sağır gibi

İçimi döktüm bugün, yokluğunla konuştum

Tutsak gibi, enkaz gibi, kendim gibi

İçimden çıktım bugün, içimle kavuştum

Yüzünü ilk kez gören bir çoçuk gibi

Gördüm kendimi gördüm

Kırıldı ayna paramparça

Paramparça ne varsa kadınım

Yokluğunda kaç damla gözyaşı eder adın

Ne olur, gel, gel, gel, gel

Ben sensiz istanbul’a düşmanım.

Kestiğim ümitlerden yelkenler yaptım ama

Yokluğunda ne gidebildim ne de kaldım

Gerçek miydi tutunmaya çalıştıklarım

Hediye süsü verilmiş ayrılıklarım

Kaybetmenin tiryakisi bir çoçuk gibi

Sustum, kendime kızdım

Kırıldı ayna paramparça

Paramparça ne varsa kadınım

Yokluğunda kaç damla gözyaşı eder adın

Ne olur, gel, gel, gel,gel

Ben sensiz istanbul’a düşmanım