Ferhat Tunç – Seni Düşünürüm

Ferhat Tunç – Seni Düşünürüm

Ben bir kaçağım dağlarda

Dolanırım orda burda

Seni düşünürüm yavrum

Her takatsız kaldığımda

Kış olur karlar yağınca

Hüzün birden bastırınca

Başım darda kalınca

Düşünürüm düşünürüm

Düşünürüm seni yavrum

Bir mevsim daha girdi hayatıma

Kar ve tipilerle kanıyorum yavrum

Çığlıklara çığ düşen

Karların altında derin iniltilerle

Berf tutmaz demişti

Bir zaman bir düşümün hevali

İçimde kanayan ülkenin

Bombalarla küle dönmüş dağları

Ey gölgebine sığındığım

Ulu ulu çınarlar

Ey türkülerime soluk veren

Nazlı nazlı pınarlar

Ey en büyük işkenceler tanığı

Alınlardaki kabartma haritalar

Ey soframdaki küçük kara katığım

Akdenizde kundaklanan ağaçları

El verin bana el verin

Kış olur karlar yağınca

Hüzün birden bastırınca

Başım darda kalınca

Düşünürüm düşünürüm

Düşünürüm seni yavrum

Bekle baban gelir bir gün

Gelir de görürsün yavrum

Duvarda resmim asılır

Bakarsın ağlarsın yavrum

Ben artık duramam buralarda

Gördükleri yerde vurur

Vurdukları yere gömerler beni

Alev alev yükselen isyan ateşlerini

Kızıl küllere çevirir kanın şiddeti

Dinleyin, dinleyin

İşte bu gelen uğultular

Sürekli zelzeleler kuşağının

Yıkım öncesi fırtınasıdır

Ve yükselen bu dalgalar

Sırtında kanlı tarihin ağır hesaplarıyla

Toprağın yekine yekine kalkmasıdır

Bu altında yol alınan

Gözlerden kaymayan yıldızlar

Artık yakarmak yerine

Zafer işaretleriyle yükselen ellerin

Kurduğu dost sofralarında

Kenetlenircesine tutuşmasıdır