Feridun Düzağaç – Sokaklarda Evcil

Açtım pencereleri

Hayatım havalansın

Tel örgü çektim gözlerime

Huzurum bozulmasın

Adresim varmış haberim yokmuş

Sokaklarda evcilmişim

Ağlayarak uyumuş yağmur olmuşum rüyamda

Bana hasret bir çöl için

Artık sorularım yok merakımı sakladım

Kışlıkları çıkardım kalbimden

Eskilere kıyıp çöpe attım

Bir gün dönersem geri temiz bulmalıyım evi

Boyuyorum boyuyorum her yeri

İçimdeki kör deliği doldurmak ister gibi