Hodlu Noksani – Hacıbey (Bir Destan Yazayım)

Bir destan yazayım okusun herkes

Şansına bilmem ne çıkar Hacıbey

Hacıbey’e güler korkarım

Elmas Küsüp suratını döker Hacıbey

Seni fabrikada herkesler bilir

Arayan belasın mevlasın bulur

Oğuldan oğula hediye kalır

Al insan içine çıkar Hacıbey

Terfi etse hiç kabında duramaz

Sağdan soldan gelenleri göremez

Başçavuşu Şef Poryon’u sallamaz

Yürüyende döner bakar Hacıbey

Yirmi bir mayısta oldu bir çavuş

Eğer aklın varsa önünden savuş

Vagonlar dolunca tumbaya kavuş

Başka yere gözü diker Hacıbey

On bir Haziranda kadro açıldı

Hacıbey’e çavuş unvanı biçildi

Düşmanların bugün yaşı saçıldı

Derdini madene eker Hacıbey

İşçilerden var mı hiç memnun olan

Yok mudur yarabbi imdada gelen

Kim gördü intizar yerinde kalan

Sanırsın kırk yıllık bekar Hacıbey

Yukarıya terfi etti az kaldı

Merak etme önümüzde yaz kaldı

Çavuşların gelmesine az kaldı

Birazdan selamı çakar Hacıbey

Çavuş geldi durdu onun başına

Sular kattı onun pişmiş aşına

Kan karıştı Hacıbey’in yaşına

Çağlayıp dereden akar Hacıbey

Madenden gitmeye kararın verdi

Yevmiye artırmak onun tek derdi

Ha bu ay gelecek ay olsun derdi

Sabredip dişini sıkar Hacıbey

Başçavuşu koydu şefe konuştu

Ben böyle işçiyim ona demişti

Servis şefi Hacıbey’e demişti

O günleri iple çeker Hacıbey

Sana söylüyorum işte bu sözdür

Saklama sırrını aleme sezdir

Kendini şeflerin emrine yazdır

Belki nasip olur şeker Hacıbey

Çok fazla düşkündür ticaret kara

Kendisini satsan etmez on para

Her ayda alıyor seksen yüz lira

Yoksa omuzundan çöker Hacıbey

Faydası yok kirli tabanca elde

İşçi kemerleri bağlıdır belde

Akşama giderken tanınmaz yolda

Gözüne kara bağ tıkar Hacıbey

Parayı bol bulur Kulüp savurur

Ahbaplık deyince düşer bayılır

Ahmet Çavuşu uykudan çağırır

Sözün geçiremez bıkar Hacıbey

Aşçıbaşı gelir ecel hastası

Akşam olur mesainin ustası

Yalan değil makinistler destesi

Kurnazları mutlak takar Hacıbey

Tabancayı ele almasa bile

Çoktur Hacıbey’de dubara hile

Gider tumbalara yatar hep küle

Olur mu bu kadar sakar Hacıbey

Lirayı fırlatır destan yazdırır

Çavuşların aleyhine gezdirir

İğne ile kuyusunu kazdırır

Denginin dişini söker Hacıbey

Hacıbey feleğe bilmem ki n’etti

Kaderin ettiği ona kar etti

Ahir encam fabrikayı terketti

Ahı dağı taşı yıkar Hacıbey

Bilmeyenler Hacıbey’i bilsinler

Asilzademize selam salsınlar

Destanımı dinleyenler gülsünler

Kendini boşuna yakar Hacıbey

Sabahleyin kalkıp el yüze sürdüm

Hacıbey’e destan düzmektir derdim

Noksani zamanı gelmişti gördüm

Korkarım boynunu büker Hacıbey