İbrahim Sadri – Ellerimizin Büyük Boşluğu

Burası dünya ve biz artık çok sıkıldık

Alıp başımızı sana gelmek istiyoruz

Sana gelmek, orada kalmak istiyoruz

Çok unuttuk hatırlamak istiyoruz

Başımızın okşanmasını, gözyaşımızın silinmesini, kolumuza girilmesini istiyoruz

Yağmurunu ve meleklerini yeniden istiyoruz

Rüzgarın sesini, ırmağın sesini

Dağların dağ, denizlerin deniz, kadınların kadın, çocukların çocuk

Erkeklerin erkek, ekmeğin ekmek olduğu bir dünyayı yeniden isterken

Seni istiyoruz aslında

Bunu söyleyemiyoruz

Her yer gece, çok gece

Ve biz meleklerini istiyoruz Rabbim

Çok yenildik yetmez mi

Bir bankanın önünde, bir koltuğun altında, bir ziyafetin ortasında, bir günahın tenhasında

Büyütüp durduk siyahı

Gece gece gece

Her yağmur tanesini bir melek indirirken yeryüzüne

Her yalanı yüz şeytan taşıyor olabilir mi

Bilmiyoruz

Çünkü

Bilincimiz içerken binlerce yılın karmaşık şurubunu

Kameraya bakıp kalabalık şeyler söylemek ve gülümsemekle meşgulüz şu an

Sonra oturup düşüneceğiz bütün bu olanları

Yusufu düşüneceğiz, Yakupu, Musayı

İsayı düşüneceğiz, Nuhu ve öbürlerini

Ve Efendimizi

Efendimizi

Kuyular kuyular kuyular kazdık

Bir nefes üflemen için yeryüzü bataklığında sazdık

Kestik kendimizi deldik yaktık

Sonra sana değil dünyaya aktık

Dünya ki mescittir biz onu otel yapmışız

Kalktık ki yenilmişiz değişmişiz azmışız

Bir sızı kalmış içimizde başka şey yok

Bu sızıdan yol bulup kapına dayanmışız

Bir çocuk oyuncağını alamamış

Bir kız sevdiğini saramamış

Bir anne yıllardır kolları açık bekliyor oğlunu

Bir adam paramparça bir çift göz için

Biri ekmek götürememiş evine

Birisi aşk

Birimiz dünyayı kurtaracak

Birimiz yarını

Birimizin aklı tutuşmuş yanıyor

Birimiz bomboş kalbine bakıp birini anıyor

Birimiz ayrılığın ilk günü gibi her akşam kanıyor

Birimiz kıyametin koptuğuna inanıyor

Birimiz çekip gitmiş yeryüzünden ellerini hala açık sanıyor

Geldik işte bunlar ellerimiz

Açılmış bak bilirsin ne diye

Ki bilirsin biz bu ellerle neler işledik

Burası dünya

Şu biziz

Bunlar da ellerimiz

Öyle açık öyle acemi öyle boş

Öyle mahcup öyle dalgın öyle boş

Öyle boş

Senin değil miyiz hepimiz

Senin değil mi her şey

Alırsın kime ne verirsin kime ne

Ve bu açtığımız eller senin değil mi

Senin değil miyiz hepimiz Rabbim

Bir yıldız bir ağaç bir buğday tanesi kadar

Kimsesiziz kime gidelim

Yaralarımız var kime

Sıcak bir şey arıyoruz kime

Merhamet istiyoruz kime

Bağışlanmak istiyoruz kime gidelim

Sorumuz ve cevabımız sen değil misin

Yorgunuz, kaybetmişiz, dalgınız, kırgınız, küsmüşüz

Bu çocuklar birer birer kaybolurken sisler içinde kime gidelim

Çok yürüdük yollar kayboldu yol olduk sana geldik

Ne getirdin deme bize senden başka neyimiz varsa o bizim yokumuzdur

Geldik işte bunlar ellerimiz

Bunlarda ellerimizin büyük boşluğu

Beş duygum harab, altı yönüm harab

On parmağımda on acı Ya Rab

Denize dalan bir testi nasıl tahammül etsin suya

Fırlattın beni dünyaya

Yeniden al kucağına, çağır beni yeniden

Bu saman çöpünü kasırgada bırakma

Büyük bir kapının önünde bir karınca vurmuş kapıyı bekliyor

Kapı açılacak yoksa niye var

Rahmet örtecek günahı

Geride kalacak gazabın adımları

Duyulacak büyük bahçenin o büyük şarkıları

Sunulan şarabı çekinmeden içeceğiz

Görüneceksin durmadan kendimizden geçeceğiz

Görüneceksin her şeyimizle sana göçeceğiz

Başımız yerde

Açtık elimizi sevgilinle birlikte

Bize bak çekip çıkalım uçurumlardan

Bize bak çıkalım dünyanın bütün kulluklarından

Parçansak al bizi bir daha ayırma evinde uyuyalım

Yabancıysak dost ol bize senden ayrılmayalım

Elimiz açık başımız ve ruhumuz secdede durmuş bekliyoruz

Sevdiklerin aşkına sevenlerin aşkına

İnşirah inşirah inşirah

Ayetİn değil miyiz senin Ya Allah