İbrahim Sadri – Masal

Çocuktum her şeyi anladığımı sanıyordum

Sonra büyüdüm

Bombaların ve bankaların dağlardan ve ırmaklardan

Fazla olduğunu gördüm

Bahçıvanlar generallerden

Menekşeler mermilerden daha azdı

Yenilmişti dünya

Duanın özgürleştiren rüzgarı çekilmişti yüzlerden

İnsanlar doğa değil yönetmelik kokuyordu

Nükleer artıklar ve çok uluslu yalanlarla

Kirlenmişti yüzümüz

Teknolojinin o yok edici

O gri gölgesi düşmüştü yüzlere

Yenilmişti yüzümüz

Ve görüntü aynıydı bütün aynalarda

Herşey çok açıktı

Herkes kimsesiz

Herkes birşeyin yoksuluydu

Hepimiz aynı anda yenilmiştik

Ve şarkılarımız kederliydi

Yanlış bir zamanda mı yaşıyordum

Çekip gitsemi idim

Ne yanlış bir zamanda yaşıyordum

Ne de çekip gidecek bir yer vardı

Heryer aynıydı kaldım

Sürekli çağıran ve ayırım yapmayan toprak

Nasıl olsa beni de çağıracaktı

Masal dünyanın bittiği yerde başlar

Biliyorum eski zamanlarda değiliz artık

Ve masallar böyle anlatılmaz

Biliyorum ben hiç masal yazmazdım

Dünya sisteminin hepimize anlattığı masal

Kötü olmasa bu kadar

Biliyorum bir karınca türküsünden

Daha hafif olacak sesim

Biliyorum insanların birbirine olan

Yabancılığı büyüyecek dünya küçüldükçe

Biliyorum telefonlar oldukça

İnsanlar birbirini görmeyecek

Biliyorum birbirimizi hiç görmeden öleceğiz

Her şey için tek şey diliyorum

Allahın gülleri yakamızı bırakmasın