İbrahim Sadri – Sevda Sokağı

ben sevdanın oturduğu sokakta oturuyorum

geceler hiç bitmiyor ben hiç uyumuyorum

gecenin efkarı iniyor perde perde

sevdanın hayali vuruyor arada bir içime

ben sevdanın oturduğu sokakta oturuyorum

hani su perdelerinde mavi kus resimleri olan

ali bakkalın hemen yanında 17 numara

o kırgın hayatin tam ortasında

hani duvarlarında hala yazılar olan o sokakta

biri gurbetin ,biri ihanetin,

biride seni böyle sevmenin hikayesi

sevdanın cami bana bakıyor ben cama

ve bak sen su seren cama

pencere önünde menekşeler ,hatmiler

bide gece sefası ,bide haytalığı adamın

abi bide sevdanın hayali vuruyor arada içime

iyi oluyor diyorum bu sana iyi oluyor

arada bir arkadaşlar geliyor laflıyoruz ordan burdan

anlarsın ya güzel abim

iç cebimde bir umut doğuyor

bide nerden bulduysam resmi sevdanın

resimde sevda inadına gülüyor

sevdam gayri resmi bilmekteyim

gel ki benim abim

birazda üstümüzde macera güzel duruyor

yani yakışıyor adama yakışıklı bir sevda

hayat haybeye vurmuyor yüzümüze belasını

hayat sokağımızda bir kehribar tespih gibi

dokuyor tanelerini takır takır yüzümüze

ben sevdanın oturduğu sokakta oturuyorum

geceler hiç bitmiyor ben hiç uyumuyorum

ağzımda fiyakalı bir islik

zulamda ağır yarası sevdanın

ali bakkalın çırağı metin anlıyor halinden insanin

metin nedir senin niyetin

kap bakalım abine bir taze ekmek biraz zeytin

bu aksam yine odamda efkar var

anlarsın ya metin adamın halinden adam anlar