İbrahim Sadri – Vur Bitsin

Orada masanın üstünde bir resim

İkimiz denize karşı durmuşuz Üsküdarda

Saçlarımızın üzerinde martılar

Gözlerimizde acemi bir aşk, biraz umut

Ve tuhaf ve çocuksu bir mutluluk

Senin sırtında sarı yağmurluğun

Kadıköyde ucuzluktan almışız

Bende o siyah kazak

Hani bir kedi gibi sokulduğun

Şubat ve yağmur yağıyormuş meğerse

Islatan her tarafımızı

Orada masanın üzerinde bir resim

Yak, bitsin

Orada kapının arkasında bir yazı

Seviyoruz yazmışız birlikte

Harfler nasıl da titremiş meğer ellerimizde

Bir Pazartesi akşamı ben eve dönünce

Tutup öyle yazmışız nereden estiyse

Hep gülüşün, hep sıcaklığın sinmiş harflere

Ne yaptığın çorbanın ne pilavın tadı

Sobayı yakmayı unutmuşuz ne gam

Senin çiğdemler açmış yüzünde sıcaklığın

Orada kapının arkasında bir yazı

Sil, bitsin

Orada sehpanın üzerinde iki bardak

Senin demlediğin çayı içmişiz birlikte

Nasıl da dalgamızı geçmişiz dünyanın bütün dertleriyle

Umudu sürmüşüz ortaya

Kocaman yüreklerimizi bilemiş onca kahıra

Bir masalmış, bir yalanmış gibi korkmuşuz

Sıkı sıkıya yaslanmışız bahtımızın kara yıldızına

Ben tek sen üç şeker atmışım filiz çayımıza

Sonra açıp perdeyi gök yüzünden bir dilek tutmuşuz

Mehtap gülümsemiş deliyürek çocukluğumuza

Orada, sehpanın üstünde iki bardak

Kır, bitsin

Orada odaya saçılmış küçük hatıralar

Ne yana dönsem senden bir parça bir şey

Belki minik kızgınlığın, belki bir gülüşün uluorta

Böreğin altını yakışın,

Düğmemi dikerken iğneyi eline batırışın

Ve saçların, kan gülleri taktığın

Beni mahpus bıraktığın saçların

Ne yana dönsem bir parça bir şey senden

Hep o kanepede oturmuşluğun

Şu senin yastığın, şu eşarbın

İşte şu bir Haziran akşamı gitmek için ayaklanışın

Ne yana dönsem bir parça bir şey senden

Orada, odaya saçılmış küçük hatıralar

Git, bitsin

Orada ayaklarının dibinde bir adam

Adam bütün adamlığını dökmüş önüne

Böyle kaç gün yana kaç gece ayaklarının dibinde

Öyle kolay mı öyle kolay gitmek

Her şeyi bu İstanbulu o sevdiğin adaların kokunusu

Mısır çarşısını Eminönünün balık ekmeğini

Beyoğlunun sinema salonlarını

Birlikte beklediğimiz

Yirmisekiz numarayı unutmak öyle kolay mı

Öyle kolay

Orada ayaklarının dibinde bir adam

Kov, gitsin

Orada, çekmecede altıotuzbeş bir silah

Babadan kalma

Hani bir bayramda saydırmışız havaya

Sen biraz ürkek sokulmuşun omzuma

Kuşlar havalanmış,

Bütün güvercinleri İstanbulun

Giderken galiba bir beni bir de bunu unutmuşsun

Orada altıotuzbeş bir silah

Ve burada zaten öldürdüğün bir yürek

Vur, bitsin