İzel – Köle Gibi

Yaşıyorum niye

Güneşim batık doğmuyor

Ağlıyorum gündüz gece

İçimdeki şu yangını söndürmez kimse

İlaç olmaz hiçbir çare

Dermansız derde

Niye bana gelmiyorsun

Hiç mi beni sevmiyorsun

Zor mu gelir bütün bunlar

Niye susup söylemiyorsun

Meyler çare bulamadı

Dostlarım arayıp sormadı

Ağladım sabaha kadar

Gözyaşımı silen olmadı

Derin bir yalnızlık bu yaşadığım şimdilerde

Bir başımayım koskoca evrende

Biri olsun istiyorum hem dost hem sevgili,

Hem de deva dertlerime

Sendin doğacak günüme güneş yerine

Yalnızlığımı unutacak yanında uçacaktım

Belki uzaklardan duyarsın diye

Sana bir şiir bir şarkı bir ağıt yaktım