Kerim Bülbül – Hasta Gibiyim

İçimdeki çağlayan kurumadan gel

Mevsimler bahardan Kış’a dönüyor

Ömrümün yazı senmişsin meğer

Sensiz bedenim değil Ruhum ölüyor

Yorulmuş bedenim Hasta gibiyim

Dertliden de öte Yasta gibiyim

Yolu yoktur ki Dost’a gideyim

İçten içe bu beden, beden çürüyor

Bir kere de olsa yalvartmadan gel

Kısıldı sesim Ağzım kuruyor

Ömrümün yaz’ı Senmişsin meğer

İsmini anmazsam Dilim kuruyor

Yorulmuş bedenim Hasta gibiyim

Dertliden de öte Yasta gibiyim

Yolu yoktur ki Dosta gideyim

içten içe bu beden beden çürüyor