Mat – İstanbul

düşlerin paramparça burda

rüyalar şehrinde

başın önde yürüyorsun ama

bir parça altın yok yerde

kim bilir nereden geldin

ne fark eder dönmeyeceksin

yemin etmişsin bir kere

ömür boyu sürüneceksin

istanbul kazan sen kepçe

bulamazsın aradığını

suç sende değil sadece

istanbul ağlatır tüm yalnızları

burası çok kalabalık bir şehir

yalnızlık daha çok koyar

insanları seyretmek

ruhunu siyaha boyar

kim bilir bir adın var mı

ne fark eder kimse çağırmaz

kalbini söküp fırlatsan

hiç kimse dönüp bakmaz

istanbul kazan sen kepçe

bulamazsın aradığını

suç sende değil sadece

istanbul ağlatır tüm yalnızları

istanbul uzak göklere

yıldızlar görünmüyor

dertlerin paylaşılmaz ki

hiç biri bölünmüyor

kim bilir neden gelmiştin

ne fark eder şimdi burdasın

anladım seni kardeşim

sen yolun başındasın

istanbul kazan sen kepçe

bulamazsın aradığını

suç sende değil sadece

istanbul ağlatır tüm yalnızları