MT – Canım Annem

Hak ettiğin yerdesin , mekanın cennetim

Sen benimsin , ben meleğin

Yalnızlığa derman gözlerimden akan yüreğimde inan ki seni

Bir de gönlüm ağlasın şimdi

Gözlerini yum , sus kulaklarını aç da dinle

Bir masaldı yaşadığım

Kendimi zambakların altında hayat cennetlerinde sandığım

Çiçeklerine sarıldığım baharlarda

Canım annemin gül kokan kucağında yaşadığım

Kahramanı küçük elleri maket gemiler yapan

Göz yaşlarında yüzdürüp

Şeker yanaklarından altın güneşlerini topladığım canım annem

Sen benim bitanem deyip gözlerimi öper

Geceleri seçerdin şiirlerimi dinlemek için

Yüreğinden meltemler geçerken yüzüme üflerdin nefesini

Sözlerini nameler süzerken gönlüme salardın neşeleri

Melek olup geldiğin günleri

Masallarını dinlediğim geceleri

Kucağına alışın beni

Boş sayfalara çizdiğin mutluluğun resmini

Bu hayatı bana cenneti,dişini,seni ne çok sevişimi

Beni bu dünyada anlayan tek kişi

Canım annem,bitanem

Sen gideli bu yürekten 6 koca sene geçti

Hak ettiğin yerdesin , mekanın cennetim

Sen benimsin , ben meleğin

Yalnızlığa derman gözlerimden akan yüreğimde inan ki seni

5 yaşındaydı hayat ve incir ağaçlarının tepelerindeydim

Gözlerinde uçurtmalar uçurur,manilerini dinlerdim sabırsızca her gece

Koca bir canavar sanırdım kendimi deniz kenarlarında bana kıyıdan el sallayan elma şekeri yanaklarını görünce

Koş derdim , hiç durma , gönlüne sarıl

Uç derdim hiç bakma

Semaya katıl ve asıl anlımdan öpüp beni rüyalara teslim ederken

Nasıl da bilirdin uyumadığımı

Uyuyor gibi yapıp seni aldattığımı

Nasıl geçti bak kaç sene ilk baharlarında ömrün

Ekmek arası peynirle beni okula ilk getirişindi hayat dediğim

8 yaşında olmuştu canavar ve bu hayat dramasında rolümü ezberleyemeden sahne aldığım yalnızlıktı okul ve çocuklukta

Hak ettiğin yerdesin , mekanın cennetim

Sen benimsin , ben meleğin

Yalnızlığa derman gözlerimden akan yüreğimde inan ki seni

Aksın şimdi bırak gözlerim mısralarıma ve puslu her hatırada gülsem değmezdi ağlamaya

Okşayın a saçlarımı

Beni böyle bu dünyada savaşın tam ortasında bırakıp giderken

Biliyordum anne bir gün geleceğini

Sana dokunamasamda , senin melek olup alnımdan öpeceğini

Düşerken uçurumlarına girdapların beni elimden tutup çekeceğini

Dizine yatırıp yanaklarımı seveceğini

Kahramanları sen olan masallarımı bana anlatıp güleceğini

Meltem olup eseceğine

Ve beni hep seveceğini

Ve beni hep seveceğini

Ve seni hep seveceğime

Kalbimde eseceğini

Nefesini her sonbahar içime çekip

Seni canımdan çok seveceğimi