Murat Çelik – Beyoğlunda

sessizlik içime çökmüş bir uyku gibi

bütün sokaklarım beni unutuyor

beyoğlunda bir öğle vakti

herkes kendisi gibi

zaman bir çocuk gülüşü içimde yaşlanan

kaçışlarım beni hiç saklamıyor

beyoğlunda şu güneş uykumu gezdiriyor

girdiğim sinemalar yalnızlığım oldu

bilmeden beni sana üzüyor

bindiğin o tramvay yüzünü unutmuş

bilmeden beni sana benzetiyor

herşey benden önce ben senden sonrayım

ellerim bu değildi ki

eskiden tanırdım kendimi

kelimeler etime gömülmüş bir bıçak gibi

bütün gecikmelerim seni hatırlatıyor

beyoğlunda dükkanlar artık en çok satanı çalıyor

girdiğim sinemalar yalnızlığım oldu

bilmeden beni sana üzüyor

bindiğim o tramvay yüzünü unutmuş

bilmeden beni sana benzetiyor

herşey benden önce ben senden sonrayım

ellerim bu değildi ki eskiden tanırdım kendimi