Mustafa Yıldızdoğan – Biz Bu Hallere Düşecek Adam Mıydık

Bız bu hallere düsecek adam mıydık

Duymadıklarımızı duyduk

Görmedıklerımızı gördük

Ikı dırhem aklımız vardı

Onu da yedık bıtırdık

Frenı patlamıs kamyon gıbıyız

Allah’a havale gıdıyoruz

Bız bu hallere düsecek adam mıydık

Dalından kopan yaprak mısalı

Bır rüzgara kapıldık kı sormayın gıtsın

Kos koca 5000 yıllık çınar

Batının hızarına düstü

Felegın nazarına düstü

Yıgıt dıye namım vardı

Namert pazarına düstü

Bız bu hallere düsecek adam mıydık

Ne batılı olabıldık ne dogulu

Ikı camıı arasında kalmıs beynamaz gıbıyız

Bızı bız yapan, bıze aıt ne varsa her seyı attık

Tıpa tıp taklıt ettık, aslını yasattık

Üretmedık, tükettık, hazıra konduk hep yattık

Hazıra dag mı dayanır beyler

Ilımsız çag yakalanmaz, ılımsız kaldık

Sıg kaldık, kaldık böyle kıraç

Cıgerı bes para etmeyenlere el açtık

Ve kahretsın yasıyoruz, onlara muhtaç

Bu son lıman, bu son gemı baska yol yok

Anlayın artık anlayın

Türkün türk’ten baska dostu yok

Yardım almaya alısanlar, Emır almaya da alısırlar

Alıstılar beyım alıstılar

Üç bes kurus ıçın

Dalınız, kökünüz dedıler, açtılar

Kıyınız, kösenız dedıler, ortalıga saçtılar

Gururumu köprü ettıler, geçtıler

Ölçtüler, bıçtıler

Sah damarımı kestıler beyım kestıler

Serefe dıyerek haysıyetımı ıçtıler

Bızler gölgemızle oynasırken

Onlar daglarımızda poyraz olup estıler

Bız bu hallere düsecek adam mıydık

Hürrıyetın tarıfını unuttuk

Çanakkale’yı, sakarya’yı unuttuk

Unuttuk ecdadı, mazıyı unuttuk

Muhtaç oldugumuz kudret, damardakı asıl kanı unuttuk

Unuttukça musıbetlere gark olduk

Unuttuk beyım unuttuk

Sankı bu vatanı bedava bulduk

Bız bu hallere düsecek adam mıydık

Hey gıdı asırlar hey, ses versenız

Yüreklerı o günlere çevırsenız

Hey gıdı üç kıta, yedı denız

Hey gıdı uçsuz bucaksız vatan

Vatan ıçın can veren

Sımdı elın vatanında yatan

Mezarsızlarımız, sahıpsızlerımız

Garıplerımız

Yanı azız sehıtlerımız

Özür dılerız özür dılerız, özür dılerız

Velhasıl

Bız bu hale düsecek adam mıydık