Norm – Son Uyku
Norm – Son Uyku
Bir çığlık bulsam hiç susmayan
veya bir cümlede beni anlatan
gittin gideli sonsuz bir acı
ölümün önüne geçemedim yok ilacı
ilk ve son nefes ürkek bu beden
nedensizim sana yakışmaz kefen
sormaya korktum meleğim nerde
Tanrım hesap ver şimdi sıra sende
Hicran bu kesik eksik kalbim
her gece sancı odamda hayalin
külleri üfle ama ben yandım
günlerim hezeyan sensiz kaldım
sen düş ve gülüşlerime umuttun
çiviler çaktılar sanki kalbe
yeryüzünde bak bi hayat unuttun
bu çocuk sensiz yapamadı Anne
dünya bir film açılır perden
mutlu son da yok kaçar hep senden
nefret edersin seyircilerden
sahnesi gerçek tek oyun ölümdür(x2)
solgun her sürat yalanla boyanır
rüya biter kul gerçeğe uyanır
sonbaharı sevmiyor hiç bir yaprak
söz geçermi kadere bu kara toprak
sövdümse beden zamanla gelişir
güldümse neden sanmaki degişir
derdi bilmeden sözler avutmaz
göz yaşı aksın bu Gönül unutmaz
durgunum artık suçumu ararken
bakan bir kör var seçimi yaparken
hayatı oynar amacı biçimsiz
sarhoştur acım sonucu geçimsiz
aynı hüzündür sendeki duygu
ölüme sözümdür bendeki uyku
anlamı yok doğan her güne lanet
bu çocuk sensiz yapamadı affet
dünya bir film açılır perden
mutlu son da yok kaçar hep senden
nefret edersin seyircilerden
sahnesi gerçek tek oyun ölümdür (x4)
