Orhan Gencebay – Yokluk
Ben Yokluğu yalnız bende sanırdım
Meğerse ne yokluk çekenler varmış
Derdimi herkesten aman fazla sanırdım
Yoklukla yaşarken ölenler varmış
Derdimi herkesten aman fazla sanırdım
Yoklukla yaşarken ölenler varmış
Ey gönlüm sen benden neler istiyorsun
Mutluluk yetinmektir bunu bilmiyorsun
Neden şu haline şükür etmiyorsun
İsyan ediyorsun
Görmedin mi dünya hırsın kurbanıdır
Sende mi hırsla malum oluyorsun
Dünya gurbetinde birer misafiriz
Doğarken ne getirdin ne götürüyorsun ne götürüyorsun
Mutluluk hırstan uzak olabilmektir of
Mutluluk bir gönülde bir aşk demektir
Ömrün ilk adımları sevgiyle başlar of
Mutluluk nefret değil sevebilmektir
Hasret benim dert benim şu susmayan can benim
Derde öyle alıştım ki sanki ben dert dert benim
Derde öyle alıştım ki sanki ben dert dert benim
Sus gönlüm sus artık dertsiz ömür olmaz
Herşeye çare var ecele bulunmaz
Her derdin çaresi var ecele bulunmaz ecele bulunmaz
Doğacak ümidi henüz kaybetmedim
Kaybolan ümitlere bağlanıp kalınmaz
Dünya gurbet yeri bizler misafiriyiz
Bir yaranın acısı acıyla sarılmaz acıyla sarılmaz
Mutluluk hırstan uzak olabilmektir of
Mutluluk bir gönülde bir aşk demektir
Ömrün ilk adımları sevgiyle başlar of
Mutluluk nefret değil sevebilmektir
Hasret benim dert benim şu susmayan can benim
Derde öyle alıştım ki sanki ben dert dert benim
Derde öyle alıştım ki sanki ben dert dert benim
