Oya-Bora – Ayrılık Zamanı

sen soğuk kış güneşine bakarken

çöl ateşi yakacak beni

mesafelere dolanacak iklimler

ayrı ayrı yerlerde başka insanlar

başka nefesler

ama hep uykusuz geceler

bir yaban gül dikeniyle kan oturdu ellerime

kötü şeyler olacakmış öyle bir his içimde

ellerinle saklama terkeden gözlerini

önce gözler bırakırmış sewgilinin ellerini

geldi geldi wakti geldi

geldi kondu dudağına

pek yakıştı hırçınlığına

bekletme beni söyle

ayrılık ne zaman

ayrılık ne zaman

söyle söyle ayrılık ne zaman

ölüm bile yıkamazdı böyle bildik sewgimizi

çöl kumundan bir kaleymiş dokununca yıkılıwerdi

geldi geldi vakti geldi

geldi kondu dudağına

pek yakıştı hırçınlığına

bekletme beni söyle

ayrılık ne zaman

ayrılık ne zaman

söyle söyle ayrılık ne zaman

bir kibrit ateşi seni tutuşturuyor

öyle deli bir sıcak ki her şeyi yakıyor