Penisilin – Vasat Bi Geçmiş Öyküsü

Derdim benden güçlüsü yoktu bir zamanlar

dimdik ayaktaydım ayakta tutandım bazılar

dertlerime vaaz vermekten çenem kopar

yok sayardım bir şekilde kalbimde sargılar

ağrılar benden bir parçaydı her bürümlüğüm

yokluğumda varlığımda yoktu yaşamın güldüğü

vardı sigaramın ateşiyle yaktığım mumun söndüğü

andır ruhumun karanlığa gömüldüğü

döndüğü yoktu şansın hep karamsar

uzaklara erişemezdi bakışarım hep duvarlar

sarartılarda kalbim son günümde arzular hayatı

dünlerimde kaldılar..

ve saptı tüm bedenler düzeni bozucu silahı sıktılar

ve bense güneşe doğrulttum namlumu

sıktım her senem için bi kez

ve bana inat doğdu her günümde

gözümü alan o ışık canımı yaktı her seferde

yazık, ağlamak, vasat bi geçmiş öyküsü..

(nakarat)

Södürün ışıkları…doğmasın güneş!

Durdurun zamanları…batmasın güneş!

(verse)

Ve bir kısır döngüsüydü hergün aynı kavgalar

ve bir kısım sözcüsüydü derdi tasayı anlatan

ve sonbahar zamanı geldi uçtu gitti martılar

ve ve ve ve ve ve ve nokta koydu arzular

tarumar beden ruhtan ayrı düşerdi bazen

kalbim sustu ellerinden muaf durur kepazem

devran mıydı yoksa ben miydim misal semazen

bilmem kaç timsah gözyaşı döktürür cenazem

bir bakmışsın yoksun ortada hayellerin kayıp

dününü düşler misin geleceğine merak salıp

yarına elveda diyebilir misin bügünde saklanıp

benim gibi bakabilir misin zaman kaşın çatıp!

belki içten belki yapmacık tavırların

denizde kum misal bende bol sabırlarım

ufukta bir güneş doğar batar bi tek kalır adın

zaman akıp gider lakin geride kalır adımlarım.