Süleyman Uğur – Devrent Deresi
Dervent deresine duman bürüdü
Yedi deveyinen Musa yürüdü
Musa’nın ciğeri mosmor oldu çürüdü
Devrent dereleri dar geldi bana
Vadesiz ölümler zor geldi bana
Devrent deresinde cıvgınlar esti
Elimi kolumu poyrazlar kesti
Feleğin bizlere bu mudur kastı
Ağlasın ağlasın anam ağlasın
Tülü mayaları Dudu bağlasın
Devrent deresinden biz de geçelim
Sılaya varmaya yollar açalım
Deve kirasından biz vazgeçelim
Yıkıldı develerim kaldıramadım
Tutuldu dillerim söyleyemedim
Devrent deresinde üç yiğit buydu
Musamın gözünü kargalar oydu
Musamın öldüğün anası duydu
Ağlasın ağlasın anam ağlasın
Ötkün tüllerimi duda bağlasın
Evimizin önünde bir dönüm avlı
Avlının içinde kıratım bağlı
Musamı sorarsan bir evin oğlu
Yanmadık mı kaldı bu yiğitlere
Cennet mekan olsun bu şehitlere
Devrent deresinde kar bulamadım
Yıkıldı devemi kaldıramadım
Kalmışım ben tufanda kurtulamadım
Yatırdım devemi kaldıramadım
Tecellim böyleymiş ben bilemedim
