Taylan Ayık – Bu Aşk

Kapıyı yalnızlık çalar yine

Dokunup ürkütür beni

Belki bir umut,

Bir çift yeşil göz,

Bir iç yakan söz

Bozar sessizliği

Bir aynanın karşısında

Konuştum eski suretimle

Belki bir isyan, bir eski destan,

Koşup koşup yorulan

Öksüz bir çocuk,

Resimlerin dili

Gözyaşı ve sesi olsa

Konuşup avutsa beni

Alıp bu dünyadan

Gözlerine savursa

Bu aşk, öfkeli, hesapsız, amansız,

Yurdundan kopuk, hasretin oğlu,

Bu aşk hükmeder dünyaya,

Sevdiğim, söyle, boşuna mıydı

Düştüm sonunda toprağa

Tut elimden kaldır beni�