Taylan Ayık – Sokağın Yalnızı

İşte, yürüyor, yürüyor bak

Bu sokağın yalnızı,

Düşleri çalınmış, yere serilmiş,

Ayaklar altına alınmış,

Yıldızlar bile surat asmakta

Görünmemek için kaçmakta

Sanki yürüdüğü bu yol bile ikiye ayrılmakta,

O son yazdığı şiir bile

Dökülmeden tellere

Yitip gidiyor umut

Dirilmeden her seferinde,

Niye böyle, neden söyle

Açılmaz sana hiçbir kapı

Kapanır, ardı sıra kapanır

Bulunmaz derdin dermanı

Söyle sokağın yalnızı, söyle nereye?

Yine düş kurmaya,

Yine yalnız kalmaya,

Yine umut aramaya,

Yine hayatta kalmaya,

Yine genç olup, yine aşık olmaya

Bir zamanlar aşka doydun,

Kömür gözlere şiir yazdın

Kalmadı şimdi tek satırın

Çoktan geçti onsekiz yaşın

Ne erişilmez hayallerin

Ne de o zalim kömür gözlün,

Gitti gelmez gençliğin geri,

Ayrılık vaktidir şimdi�