Taylan Ayık – Son Öykü

Bir öykü dinledim, geçmişin yorgun sesinden

Bir çocuktan bahseden, yalnızlığa mahkum

Doymak bilmez yalanların,

Pençesinden kurtulan benim,

Yitirilmiş çokça zaman

Elden avuçtan uçup giden,

Boşa geçmiş onlarca yıl, yüreksizce harcanan,

Bitti artık hükmün yalan

Benim işte yenilmeyen, yalana dizçökmeyen

Görmeden ölmem ki ben gerçeğin zaferini

Geçmiş bir aynadır sureti benim,

Sessiz tarih dile gelir zaman zaman,

Usul, usul, bir yağmur yağar, ince ince

Her düşen damla damla gözyaşım benim,

Benim işte yenilmeyen, yalana dizçökmeyen

Görmeden ölmem ki ben gerçeğin zaferini