Abdurrahim Karakoç – Sultanım (Can Özümden Besmeleyi)

Can özümden besmeleyi çekende

Dil yanmazsa ben yanarim sultanim

Hak ugruna bir sefere çikanda

Yol yanmazsa ben yanarim sultanim

Arzuhalim ulasirsa divana

Korkarim ki taban deger tavana

Çiçegimden zerre girse kovana

Bal yanmazsa ben yanarim sultanim

Göz utanir gönül dostu görünce

Can tutusur candan selam verince

Bülbül olup bir bahçeye girince

Gül yanmazsa ben yanarim sultanim

Asiklik içimde dogdugu zaman

Kas yanar gözyasim yagdigi zaman

Mizrabim sazima degdigi zaman

Tel yanmazsa ben yanarim sultanim

Üzülmedim erkenine geçine

Akil yordum herseyine hiçine

Söküp yüregimi atsam içine

Göl yanmazsa ben yanarim sultanim

Alev alev ruhta canda bu ates

Bakmakla görülmez bende bu ates

Birakilsa hangi günde bu ates

Yil yanmazsa ben yanarim sultanim

Dosta mektup yazma vakti gelirse

Yazar postalarim kismet olursa

Mektubumun mahiyetin bilirse

Pul yanmazsa ben yanarim sultanim