Ahmed Arif – Akşam Erken İner Mahpushaneye

Akşam erken iner mahpushaneye

Ejderha olsan kar etmez

Ne kavgada ustalığın

Ne de çatal yürek civan oluşun

Kar etmez inceden içine dolan

Alıp götüren hasrete

Akşam erken iner mahpushaneye

İner yedi kol demiri Yedi kapıya

Birden ağlamaklı olur bahçe

Karşıda duvar dibinde

Üç dal gece sefası

Üç kök hercai menekşe

Aynı korkunç sevdadadır

Gökte bulut dalda kaysı

Başlar koymağa hapislik

Karanlık can sıkıntısı

Kürdün Gelini’ni söyler maltada biri

Bense voltadayım ranza dibinde

Ve hep olmayacak şeyler kurarım

Gülünç acemi çocuksu

Vurulsam kaybolsam derim

Çırılçıplak bir kavgada

Erkekçe olsun isterim

Dostluk da düşmanlık da

Hiçbiri olmaz halbuki

Geçer süngüler namluya

Başlar gece devriyesi jandarmaların

Hırsla çakarım kibriti

İlk nefeste yarılanır cigaram

Bir duman alırım dolu

Bir duman kendimi öldüresiye

Biliyorum ‘sen de mi’ diyeceksin

Ama akşam erken iniyor mahpushaneye

Ve dışarda delikanlı bir bahar

Seviyorum seni çıldırasıya