Ahmet Kaya – Yangın Gecesi
Yangin gecesini giyinmistim
Ates Istanbul’a bulasmisti
Yalnizdim zehirdim zehirliydim
Bütün köprülerim atilmisti
Gemimi ellerimle batirmistim
Istanbul nefes nefes yaniyordu
Sen tutusmustun yaniyordun
Cigliklarin kulagimdan gitmeyecek
Saclarin tutusmustu yaniyordu
Ates dudaklarina bulasmisti
Kimsecik yangini görmüyordu
Bir damla su vermiyordu
Sen bir cehennemdin yaniyordun
Istanbul bir cehennemdi yaniyordu
Ben eski cehennemdim yaniyordum
Siirlerim haykirmaya baslamisti
Duman beni bogmasa kör etmese
Gözlerim kör olmasa ölmesem
Seni görsem suclu gözlerini görsem
Yangin gecesinde kayboldugunu
Basima tas yagmasa düsmesem
Gemilerm ates almasa gitmesem
Istanbul yanmasa sen yanmasan
Ben kendi kendimi yakacaktim
