Ahmet Kaya – Yangın Gecesi

Yangin gecesini giyinmistim

Ates Istanbul’a bulasmisti

Yalnizdim zehirdim zehirliydim

Bütün köprülerim atilmisti

Gemimi ellerimle batirmistim

Istanbul nefes nefes yaniyordu

Sen tutusmustun yaniyordun

Cigliklarin kulagimdan gitmeyecek

Saclarin tutusmustu yaniyordu

Ates dudaklarina bulasmisti

Kimsecik yangini görmüyordu

Bir damla su vermiyordu

Sen bir cehennemdin yaniyordun

Istanbul bir cehennemdi yaniyordu

Ben eski cehennemdim yaniyordum

Siirlerim haykirmaya baslamisti

Duman beni bogmasa kör etmese

Gözlerim kör olmasa ölmesem

Seni görsem suclu gözlerini görsem

Yangin gecesinde kayboldugunu

Basima tas yagmasa düsmesem

Gemilerm ates almasa gitmesem

Istanbul yanmasa sen yanmasan

Ben kendi kendimi yakacaktim