Alpay – Fabrika Kızı

Alpay – Fabrika Kızı

Gün doğarken her sabah

Bir kız geçer kapımdan

Köşeyi dönüp kaybolur

Başı önde yorgunca

Fabrikada tütün sarar

Sanki kendi içer gibi

Sararkende hayal kurar

Bütün insanlar gibi

Bir evi olsun ister

Birde içmeyen kocası

Tanrı ne verirse geçinir gider

Yeterki mutlu olsun yuvası

Dışarda bir yağmur başlar

Yüreğinde derin sızı

Gözlerinden yaşlar akar

Ağlar fabrika kızı

Oysa yatağında bile

Birgün uyku göremez

İhtiyar anası gibi

Kadınlığını bilemez

Makineler diken gibi

Batar hergün kalbine

Yün örecek elleri

Hergün ekmek derdinde

Gün batarken her akşam

Bir kız geçer kapımdan

Köşeyi dönüp ksybolur

Başı önde yorgunca

Fabrikada tütün sarar

Sanki kendi içer gibi

Sararkende hayal kurar

Bütün insanlar gibi