Sonbahar yağmuruyla düştün kollarıma
Kendi ellerinle son vermiştin hayatına
Hatırlıyor musun?
Önünde uzanan küskün bir doğa
Belki fısıldıyordur ağaçlar sana
Sürükleniyorsun kurumuş yapraklar gibi
Terk edilmiş patikalar boyunca
Zifiri karanlığın içinde ilerlerken göremeden hiçbir şeyi
Korkuyorsun hissedince kuytulardan seni izleyen gözleri
Buzdan rüzgarlar okşadıklarında titreyen ellerini
Belki de yalvarıyorsun tekrar yaşamak için o son geceni
Şimdilik elveda
Gelecek yüzyıllar içinde görüşeceğiz karanlıklarda