Boğucu karanlıkta dolaşan gece körelttiğinde gözlerini
Umutsuzca anlamaya çalıştın rüzgarın ne taraftan estiğini
Ruhunun derinliklerinde hissediyordun soğuk kar tanelerini
Ama takip ettin ağaçların yolu gösteren seslerini
Diriltemezdin zaten sarsarak mezarına konulmuş cesedini
Ay ışığını gizleyen bulutlar ölümle örttüğünde üzerini
Hatırlayamadın hayatının hızla geçen günlerini
Unutulmuş anılar çürütürken katılaşmış bedenini
Zamanın olmadığını göreceksin, kışın hiç bitmediğini
Umut etme hızla akıp seni ışığa götüreceğini
Renksiz kar manzaralarına artık biliyorsun gömüleceğini
Yalnız kaldın sonunda bilemeden nereye gideceğini
Otur ve dinle rüzgarın çığlıklar atarak haber verişini
Karanlık ölümünün ötesindeki sonsuzluğun gelişini