Bir mucize olaydı kırk yıl geri gideydim
Anamın yazmasını çekiştirip dideydim
Sabah namazından sonra dedem bize geleydi
Bana öğüt vereydi, bir de beni seveydi.
Sofu dedem can dedem,
Ne olaydı sen olaydın, vita yağına kızıp anama bağıraydın.
Bakardın serki sofa kılardın namazını.
Benden başka kimsenin çekmezdin nazını.
Haber aldım ki sana sağlığın cipi çarpmış.
Gözlerin az görürdü, çok görenler ne yapmış.
Adım kardaşın adı Esat derdin sen bana
Ne kadar özlemişim, ne kadar hasret sana
Gene bağa geleydin kalpağınla meshinle
Anama seslenseydin doyulmaz gür sesinle
Bir mucize olaydı kırk yıl geri gideydim
Anamla harman edip, dağda davar güdeydim
Sereydik yatakları damın orta düzüne
Uyanaydık Harput�un doyumsuz gündüzüne
Canım anam tez gittin bizden uzak illere
Kokuna hasret kaldım ver getirsin yellere
Senin kokun cennetten, cennetin bağlarından
Çıkıp gelemezsin öpem ayaklarından
Çok yattın kara yerde de hadi çıkıp da gel
Ha düştüm ha düşecem yok tutacağım bir el
Bilirim mucize yok, ana yok dede yok
Bilmez misin sen Esat giden çok hiç dönen yok.
Söz : Esat Kabaklı
Müzik : Anonim