Usulca ruhuna binipte gittin
terk eden olmayı sen bilerek seçtin
yalnızlık koynuma düştü her gece
masaldı uyuttun ya da ben kandım
sakindi sularım sessiz ağlardım
fırtınayı bu boranı sen içime attın
tutki çıldırdım
tutki ölüyorum
giderken bile senden
sana dönüyorum
inanmak uzakta ıssız bir şehir
üstümüzden uçardı hep yemin kuşları
haliçte mahsun bir geminin hüznü
anlardı belki bizi birgün kim bilir
tutki çıldırdım
tutki ölüyorum
giderken bile senden
sana dönüyorum