Penceremin önündeyim
Dalmışım gökyüzüne
Bulutların arasında
Yer ararken kendime
Sonsuzluğu dolaşırken
Sensizliğe alışırken
Her şeyini unutmuşken
Kahretsin aklımdasın
Ve sen bunun farkındasın
Sonsuzluğun ötesindeyim
Gölgen gölgem üstüne
Eriyorum bitiyorum
Çaremi var derdime
Vefasızlığını affedemedim
Sana olan zaafımı hazmedemedim
Aramazdım sormazdım
Seni tanımazdım bile
Sen benim koynumda beslediğim
Yılan bile olamazdın kahretsin…