(verse 1)
kodeste günler,insan sevdiğini yanına ister
orda bir yerde devran döner,banane !
kalp dinlemez doldur kadehi
yarıya çektim kendimi yasta gibi hastayım
velhasıl insan doğar ve ölür,bu döngüdür
adını sen koy,yollar kesişir,yollar kesilir
efelenir bebek hayata sonra debelenir
‘beni alma’ Tanrım duy,çok zarif insan huyları
platonik oyunları,kendine oyları
penceremi açtım bugün yağmurlu
monoton kuşların yoktu adları
yaşantılara tersten baktım,yine aynı yok maksatları
sereserpe tavırlar yüzünü saklamış
dolapta bir gram sevgi kalmamış
yalan boyamış evimizi,dileklerimde körü körüne gidiverdi
hiç bir şeyim yok bir yârim bir kalemim
bir kalede esirim bırakın gideyim,taş olsam bir amacım olur
dağ olsam rüzgar benle konuşur
hasret,yüzüme gizliden giren kasvet
gözyaşımla somut olur,bir melek korur beni
burcusu cennet kokusu teninde saklı bulut
2X
ateşin içindeydi gül bahçem
zamanı durdurun ben için..
(verse 2)
fakirdi zaman ne vardı biraz dursan
hakir gören çoktu günleri ve dinlerim hikayeleri
derinden bir inilti kopar sessiz saatlerimde
bu çolak arazi yutar beni,tutar sözünü ölüm
özünü yırtan insan sürü
gözünü dört açmak zorunda bırakılan ise tam bir gönülsüzdü
dertlere derman sam yeli es sürükle bizi
ölümden yaşama,günahtan sevaba,yanlıştan doğruya
es es es es…
es geçme bedenleri huzur,nedenlerin altında durma çık öne nur gibi
yüzün ay gibi parlak dur,ucubelerin zamanı doldu bitti
bir tünel kazdım dışarı ama kullanmadım
birinin gelmesini arzuladım
arzuladığımla kaldım başbaşa,sardık mevzuyu en başa
kodeste günler,ateşten eller yaktım herkesi
yaşamayı bilmeyi duvara yazdım,altına dipnot attım hergün
aynada vurgun bakar üzgün,sadık hüznüm beni yek komaz
ek fiil edasıyla sözcüğe düştüm
insan sevdiğinden asla kopamaz,o sıcak kalsın ben üşürüm
4X
ateşin içindeydi gül bahçem
zamanı durdurun ben için..