Kendi gitti kaldı yüreği
Bu dilsiz kör şarkıda
Yok belli sebebi bu zamansız gidişin
Ümitli bir başlangıçla
Ah ne yazık soldu çiçeğim
Elimde kaldı bu bahar
Yakmıyor içimi bin gülün kokusu
O mahçup sümbül kadar
Bir sel gibi taşkındır şimdi
Yön bulur kendi suyuna
Dağlara varsa bile yorgundur şimdi
Döner kendi yoluna