Malatyalı İbrahim – Üzgünüm
ezildim itildim hep hor görüldüm
hayatta yaşarken bin kere öldüm
iyi gün dostları sizi de gördüm
feleğe kadere küskünüm küskün
yıllardır gelen yok kapım aralı
gözümde yaşlarım durur sıralı
o vefasız beni vurdu vuralı
sevgiye kadere küskünüm küskün
çileyi kederi zevk edinmişim
bilmem ki dünyaya niye gelmişim
bir zaman canımdan fazla sevmiştim
gülmüyor ki yüzüm üzgünüm üzgün