Mor Ve Ötesi – Balıklar
Çocuktun, kırılgandın
Artık korku yok nemli gözlerinde
Yüzlerce binlercesi var
Omzuna oturmuş, ordan sana bakar
Çektin gittin baharın peşine
Güzelim renkler yüzünde
Artık dönüp bakmazsın
Güneşin solduğu evlere
Çıplak dursam, tanrıya sorsam
Niye ölür insan bile bile?
Ardımda yıllar sinsice kalbime sorar
Niye bu suçluluk niye?
Yolculuğun sonunda
Bembeyaz sevgini ört uykuma
Dün sabah seni gördüm
Aklın takılmış yine balıklara
Tertemiz, işsiz kalbin
Arabadan kaçıyor vahşi sokaklarda