(sefir)
ağlamaklı günlerim ağlamaklı gecelerim
nedensiz haykırışlarım ölüm yaşam hayat
uzandı yıllarım önümde çit kurandı herzaman
yalvaran bu kalbi sökde git hayatın anlamında
kaybolan bi benmiyim zorlanan hayatım oldu
olanı biteni yazdı soldu güllerim elinde bithapım
aç bi halde geldi kapına öyle baktı kapıyı çarptı
yüzüme anlamam hayatı zordu hp kederli oldu
kozların mı bitti şimdi söyle haydi
kan akar olurdu sel ve öldü gitti bir kefen
zuhur ederdi dilleşen yaşamda soldu
ahlarım vahlarımla ağladı
(nakarat)
ellerinden, gözlerinden, gül yüzünden uzaktayım neden
dön bi gel bana, hasretim sana, yokluğunda ölümdyim neden
(farabi)
geçmez oldu gecelerim bi gün günlerim gece
farklılaştı şimdi herşey kalbim hasret geçmişe
konuşmaktı zor gelen neden bi günde tek hece
ramak kalırdı yaş dolar gözüm akılda bir ece
anlamaz ki derdi üstelemem ki bende susukunum
her hatır soruşta O’ nda mazeretti yorgunum
bilmez içimi belki bundan hep akılda kurguyum
düşünceler sarardı her dakika ben de sorguyum
eskilerde yaşarım ancak yeni bi gün peşindeyim
batan güneşle uyandığımdan her günün düşündeyim
uzaklaşırdı benden her seferde nerde sevdiğim
isterim ki bende bulsun amma bende bir hiçim
suskunum nededini belki anlatır bu sözlerim
gülüşlerinde saklı bir umut kapandı gözlerin
ağlamak mübahttı bende yaşlarımda izlerin
son bi yaşla dilde hasretim, yoksun özledim!..