Sibel Can – Dost Bildiklerim
sanırdım gündüzdü onlarla gece
içimde ümitti dost bildiklerim
ne zaman yıkılıp yere düştüysem
bırakıpta gitti dost bildiklerim
nerde o sözlere kandığım günler
her gülen yüzü dost sandığım günler
acıdan kahrolup yandığım günler
terkedipte gitti dost bildiklerim
korkar oldum bana dostum diyenden
varsa var olandan yoksa gidenden
ne onlardan eser kaldı ne benden
beni benden etti dost bildiklerim
meydana cıkalı asıl cehreler
aydınlanmaz oldu artık geceler
yalanlar tükendi düştü maskeler
beni benden etti dost bildiklerim
Ümit Yaşar Oğuzcan