Suskunsun
Suskunum
Bir hüzün kıyısında
Dalmaya hazır bir martı
Kanadına yazıldım
İnadına yazıldım
Hikayeme girdiğin gibi
Çıkıyorsun bir gün ortası
Bir gün ortası güneşe küsüyorum
Leyla çoktan susmuştur
Çöller içimde büyüyor
Mecnun çoktan bulmuştur mevla’yı
Ah! başına düşesi dağ olaydım
Rüzgar senden beri esmiş
Duymamışım
Alıp götürmüştür sesini
Zaman senden yana geçmiş
Anlamamışım
Şarkılar hep seni söylemiştir
Ağlamışım
Ah! diline düşesi bağ olaydım
Kaybettiğim ne çok şey var
Seninle kazandığım
Kaybettirdiğin
Yüreğim en son yitirdiğim
Varlığım olaydı
En son kırılacak şeyim
Olaydı aynam.
Gittin.
Ben yokum
Aynalar kırık dökük
Ah! peşine düşesi çağ olaydım
Kanlı gömleğini bırakıp bende
Kim duyuyor kokunu şimdi uzaktan
Ellerim hala kanıyor
Hayatda.
Biliyorum
Yaşamda beni kıskanıyor
Uyku çiçekleri uyanmayacak
Ve biliyorsun
Gün uzaklarda doğacak
Gidiyorsun
Hergün
Hergün yeniden gidiyorsun
Ah! içine düşesi ağ olaydım
Hücremde güzü anlatıyor martılar
Beyaz değildir artık onlar
Bir bir sararıyor tenleri
Sararıyoruz.
Gördükçe gidenleri
Zaman çoktan çöktü
Dibine yokluğun
Bir şehir vardı burda bir yerlerde
Burda bir yerlerde sen olmalıydın
Bu vakit
Gölgeni bırakmalıydın yahut
Gittin tümünle
Bütünümle
Yüreğimin boşluğuna
Duaları doldurdum
Artık büyümüştür yüreğim
Bir viran şehirde
Ah! elime düştüğünde sağ olaydın