Arif Sağ – Serçeşme

Yaşanılası dünyanın

Ne tadı ne tuzu kaldı

Ömür denen şu zamanın

Çoğu gitti azı kaldı

Çalışmadan yiyenlerin

Derimizi giyenlerin

Nice benim diyenlerin

Ne izi ne tozu kaldı

Çürük ökçe yırtık taban

Kurdu kuşu ettik çoban

Gariban daha da gariban

Ne çulu ne bezi kaldı

Bizden geçinen kalleşler

Döner geri bizi taşlar

Sıvıştı yaren yoldaşlar

Ne sözü ne özü kaldı

Cahiller kendini aklar

Kamiller özünü yoklar

Kurudu çaylar ırmaklar

Serçeşme’nin gözü kaldı

Dertli Divani’nin varı

Canandır canın öz yari

Geçti bu devrin baharı

Ne yazı ne güzü kaldı