Barış Manço – Sakız Hanım ve Mahur Bey

Çocukluğumun geçtiği o mahallede

Başı boyalı ahşap eski bir evde otururlardı

Sakız Hanım�la Mahur bey

Bembeyaz tenli bembeyaz saçlıydı Sakız Hanım

Zaten onun için �Sakız Hanım� derdik kendisine

Pamuk gibi elleriyle kemençe çalardı

Eşi Mahur Bey önce biraz nazlanır

Sonra oda kanunuyla eşlik ederdi Sakız Hanım�a

Beraber meşk ederlerdi

Yaz akşamlarında

Açılırdı perdeler

Yorgun ellerinden

Dökülürdü nağmeler

İki yıl kadar oluyor

Önce kanun sustu eski evde

Birkaç ay sora da kemençe

Ve başı boyalı ahşap evin perdeleri

Bir daha açılmamak üzere kapandı

Evin satılacağı söylendi bir başka gence

Gittim içeri girdiğimde eski bir koltuğun üzerinde

Boynu bükük bir kanun

Ve kanunun göğsüne yaslanmış mahsun kemençeyi gördüm

Bizi rahatsız etmeyin der gibiydiler

Kıyamadım uzaklaştım

Mahur Bey susunca kapandı perdeler

Sakız Hanım�la bitti o hüzünlü nağmeler