Ercişli Emrah – Baktım Selvi Bağı Susmuş

Ercişli Emrah – Baktım Selvi Bağı Susmuş

Baktım selvi bağı susmuş uyumuş

Otağı yıkılmış bülbülü ağlar

Hoyrat bir yel esmiş silmiş süpürmüş

Nergis boynun bükmüş güller kan ağlar

Ayrıldım Selvi’den hastayım hasta

Başım yastıkdadır kulağım seste

Almışlar kuşumu inler kafeste

Ruhunu yitirmiş bir güzel bağlar

Hem ağlarım hem inlerim yürürüm

Ruhumu ardınca çeker sürürüm

Gece düşte gündüz şurda görürüm

Selvi der de ağaçlar peçeli dağlar

Emrah yar acısı daima canda

Gönül melül mahzun dideler kanda

Şah geldi götürdü sevdası bende

Gönülde ah değil sevdası çağlar